Dit onderzoek naar de werking en de mogelijke toepassingen van een Body Area Network kwam voort uit een fascinatie voor museum interactie en met name persoonlijk identificatie. Het onderzoek was tevens ook een onderdeel van een project voor het Nationaal Natuurhistorisch Museum Naturalis; het bedenken van een concept voor de nieuwe dinosaurus tentoonstelling.
In menig museum wordt er momenteel al gebruik gemaakt van een vorm van persoonlijke identificatie, om de bezoeker gericht van informatie te kunnen voorzien. Vaak wordt hierbij gebruik gemaakt van een extra medium zoals bijv. een Rfid kaart, armband of ander object voorzien van identificatie technologie.
Het nadeel hierbij is dat de focus soms meer gaat zitten in de handeling met het toegevoegde medium dan op de informatie die wordt opgevraagd. Met dit gegeven ben ik gaan zoeken naar middelen om persoonlijke identificatie te laten versmelten met het menselijk lichaam. Om vervolgens de leeromgeving te kunnen laten versmelten met de wereld om de mens heen, en terug te gaan naar een meer intuïtievere manier van informatie vergaren; door het aanraken en vastpakken van objecten, en toch met de mogelijkheid om te kunnen voorzien in persoonlijke informatie.
Ubiquitous computing: “our highest ideal is to make a computer so embedded, so fitting, so natural, that we use it without even thinking about it” (Marc Weiser, Xerox PARC).
Werking
De microcontroller om je pols zend in een 1.337 Mhz een 4-cijferige code door je lichaam. Die vervolgens door de spoel word opgevangen en wordt terug vertaald naar de code. De software herkend de persoonlijke code en toont de juiste informatie.